CZAS JAK RZEKA WCIĄŻ UCIEKA

cóż moi mili,lato już mija-przez palce wiatrem życie owija

drzewa kołysze,w rytm szumu wiatru-życie to stale,próba teatru

próba przeżycia tak jak motyle-piękne,wspaniałe uczuć te chwile

zmysły usneły,oczy zmęczone-ogień tęsknoty pali mą głowę

ona przychodzi,cicho bez słowa-jest taka piękna,taka zmysłowa

czuję jej dotyk ust na mym ciele-oddech gorący mówi mi wiele

płonie w niej wszystko,bo pragną zmysły-płonie on ona,pragną to wszyscy

więc piszę znowu,znowu rymuję-nową dziś powieść miłości snuję

lecz tylko wtedy,gdy zamknę oczy-widzę jak słonko znów do mnie kroczy

zaraz p[rzytulę,głaszczę już ciało-tak bardzo długo,jest jeszcze mało

a ona leży,z rozkoszy zwija-na brzuszku wabik,język zaklina

pobudza smyra,liże odchłaniei tak dziś szybko,niezaprzestanie

wdziera powoli w rowek miłości-tam bardzo lubi,sobie pogościć

bramy szeroko są już otwarte-tak,tak kochanie,jest znowu warto

przeżyć znów dzisiaj ,piękne uczucie-bo życie biegnie,ucieka skrycie

jedni by chcieli,swój czas przyspieszyć-drudzy zatrzymać,by się nim cieszyć

trzeci by chcieli cofnąć go wiele-a wy to którzy-powiedzcie szczerze

a ja zakończę,piszę to szczerze-choć mam już tyle,jeszcze coś wierzę..............