AUTOBIOGRAFIA

smierc juz blisko,coraz blizej-dusza moja coraz wyrzej

patrzec jak uleci ze mnie-reszta ciala w grobie zwiednie

do tej pory cos zrobilem-niczym tez sie nie szczycilem

co umialem to zrobilem-bylo ze nie odmowilem

choc niemialem czasem sily-to staralem sie byc mily

mysle ze gdzie bylem wszedzie-kazdy mnie wspominac bedzie

ze byl kiedys krzysiek taki-co mial w sobie zapal taki

zadnej pracy sie nie lekal-chociaz ciezka,chociaz stekal

lecz on nigdy sie nie poddal-a co drugi przy niej pekal

cos po sobie pozostawil-choc moraly kazdy prawil

on samego siebie sluchal-i na zimne czesto dmuchal

byl wstydliwy to dlatego-cale smutne zycie jego

zycie w nim sie wypalilo-choc czasami lepiej bylo

smiac sie cieszyc nie potrafi-w kazdej chwili smierc go trafi

w smutku,bolu bez milosci-to i medrzec w swej madrosci

dlugo tutaj nie pozyje-lepiej sznur na krucha szyje

wiele innych jest sposobow-by sie pozbyc tych klopotow

ja juz na nic tu nie licze-tylko sny te tajemnicze

kiedy sie to wkoncu stanie-bo sie wkoncu sam zalamie

zrobie to co zrobic musze-by ukoic swoja dusze

niema rady,czas wciaz leci-juz nad glowa kosa swieci............